Şemâil

Ne uzun ne kısa kararında boy Soyu İbrahim’den, ne asil bir soy Saçları hoş, siyah, dalgalı bir koy Kemâlini giydir beni benden soy           Varlığın ma’şuku cemâlin göster           Bu kul varlığından soyunmak ister Güneş pervanesi o güzel yüzün Nûrundan ışığı vardır gündüzün Solmaz bir gül rengin ne kış, ne güzün Tecellî ediyor yüzünde özün            Hasretim, yanarım yüzünü göster            Kölen bu devletle avunmak ister Simsiyah gözlerin âhu misalin Daim Hakk’a bakar, her an visalin Beyazı ölçüsü gözde kemâlin Kaşların sûreti gökte hilâlin            Râzıyım rüyada yüzünü göster            Âşık ma’şukuna can sunmak ister Omuzlar yapılı düzgün el ayak Boynu güzel, düzgün, gümüşten berrak Göğsünden inen kıl zarif bir yaprak Benden mutlu sana sarılan toprak            Azatlık istemem cemâlin göster            Elim ellerine dokunmak ister Bir tutam sakalın birkaçı beyaz Göbeksiz vücûdun serin kış ve yaz Canımı yoluna kurban etsem az Dostlar defterine köleni de yaz            Açıver kapını yüzünü göster            Gönül hasretinden yakınmak ister Duyular mükemmel, dişleri inci Kokusuna tutkun yaşlısı genci Yürürken koşmadan olur birinci Kapına gelmiş bir garip dilenci            Açıver ne olur yüzünü göster            Garip ayağına kapanmak ister Yukardan aşağı heybetle iniş Yürüyüşünde var hep bu görünüş Adetin baktığın tarafa dönüş Bize nasip olsun hayırlı bir düş            Kerem et ne olur yüzünü göster            Kim böyle bir düşten uyanmak ister Nübüvvet mührünün sırtında yeri Mühürlemiş Rabbim eşsiz değeri Görmesinde eşit ön ile geri İpek mi, hayat mı, bu nasıl deri            Bir dokunabilsem, yüzünü göster            Kölen seyre dalıp bir kanmak ister Seni ilk görenler korku çekermiş Sonradan alışır hemen severmiş Benzerini asla görmedim dermiş Erenler yolundan giderek ermiş            Benzeri bulunmaz yüzünü göster            Gönüller nûrunla yıkanmak ister Peygamber mümine kendinden yakın Bu büyük bir lutfu Cenâb-ı Hakk’ın Eşleri annemiz, unutma sakın Ehl-i Beyt’e karşı edebi takın            Sevgilim, Efendim yüzünü göster            Rûh onun rengiyle boyanmak ister Zâtının nûrundan vermiş sana can Hılkate rûhunla başlamış Rahman Yusuf’ta yok sende olan hüsnüân Ahlâkındır senin mûcize Kur’an            Alemlere rahmet cemâlin göster            Kölen rahmetine sığınmak ister Ümmetin üstüne titreyen sensin Müjdeci, uyaran, gel diyen sensin Kulunu Allah’a sevdiren sensin Geceyi gündüze çeviren sensin            Ey Hakk’ın şahidi yüzünü göster            Kul şehâdetinle tanınmak ister Allah’ı, cenneti umanlar için En güzel örneksin uyanlar için Kalbini zikirle yuyanlar için Hakk’ın yeminini duyanlar için            Ey en güzel örnek yüzünü göster            Fakir bu zîneti takınmak ister Hakk’ın halîlisin, habîbi sensin Gönüllerin eşsiz tabîbi sensin En güzel hutbenin hatîbi sensin Ümmetin en büyük nasîbi sensin            Aşkımın Leylâsı yüzünü göster            Mecnun seni gözden sakınmak ister En güzel, en üstün ahlâk senindir Cömertlikte kemâl elhak senindir Şefâatte en son durak senindir Mi’rac senin, Refref, Burak senindir            Sen gördün, bize de cemâlin göster            Pervane şem’ine hep yanmak ister Hayreddin Karaman